De ziekte van Dupuytren wordt ook wel klauwhand of Vikingziekte genoemd. Bij de ziekte van Dupuytren is er een abnormale verdikking of strengvorming in het bindweefsel net onder huid van de handpalm. Deze verdikking kan verder groeien tot een streng die het strekken van de vingers kan beperken. In tegenstelling tot wat dikwijls beweerd wordt, zijn de pezen steeds normaal en zeker niet verkort. De ziekte is onschuldig en pijnloos, maar wordt als invaliderend ervaren door de flexiestand van de vingers. De juiste oorzaak is niet gekend, maar een genetische aanleg ligt wel aan de basis van de ziekte. De ziekte treft voornamelijk blanken en komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, gewoonlijk vanaf de leeftijd van 40 jaar. Verwondingen aan de hand zijn nog nooit een directe oorzaak gebleken van de ziekte maar kunnen deze soms toch uitlokken.
De ziekte van Dupuytren begint meestal met een klein knobbeltje in de handpalm. De meest frequente plaats is ter hoogte van de handpalm in het verlengde van de ringvinger of de pink. Soms blijft de ziekte beperkt tot alleen maar dit knobbeltje, soms evolueert de ziekte naar een streng, waardoor er een contractuur van de vinger ontstaat en de handpalm niet meer plat kan worden gelegd op een vlak oppervlak zoals een tafelblad. Knuckle pads (zwellingen een de bovenzijde van de PIP gewrichten) kunnen ook voorkomen. De ziekte van Dupuytren komt vaak voor aan beide handen. De aandoening tast nooit de zenuwen, pezen of bloedvaten aan. Dezelfde aantasting wordt soms ook gezien ter hoogte van de voetzolen (ziekte van Ledderhose) en ter hoogte van de penis (ziekte van Peyronie).
Het klinisch onderzoek spreekt meestal voor zich en verdere technische onderzoeken zijn niet nodig.
De ziekte zelf kan niet genezen worden. De afwijking (contractuur van de vinger) kan wel gecorrigeerd worden, indien dit voor de patiënt storend is. Ook na een succesvolle behandeling is er steeds een kans op herval. De behandeling wordt best gestart van zodra de vingers niet meer plat op de tafel gelegd kunnen worden. Bij een forse en langdurige klauwstand kunnen de vingergewrichten verstijven en de pezen verkorten waardoor een volledige correctie niet meer mogelijk is. De behandeling blijft individueel zeer verschillend, en hangt af van diverse factoren. De handchirurg zal bepalen welke behandelingsmogelijkheden bij u van toepassing zijn en zal dit met u bespreken. Bij een operatie wordt de Dupuytren steng verwijderd (aponeurectomie). Dit is een ingreep die via het dagziekenhuis verloopt en gebeurt onder plexus verdoving. Bij forse en langdurige contracturen is een bijkomende verlenging van de huid of de gewrichtskapsels nodig. Wanneer de huid van slechte kwaliteit of sterk verlittekend is zoals na eerdere operaties, zal deze huid vervangen worden door een huidgreffe (dermo-aponeurectomie). Men kan door middel van een naald onderhuids de strengen doornemen (Percutane naaldaponeurotomie). Deze techniek wordt in onze dienst niet toegepast wegens gekende complicaties van zenuwletsels en vaak ook kortdurend effect. Bij een operatie wordt de Dupuytren steng verwijderd (aponeurectomie). Dit is een ingreep die via het dagziekenhuis verloopt en gebeurt onder plexus verdoving. Bij forse en langdurige contracturen is een bijkomende verlenging van de huid of de gewrichtskapsels nodig. Wanneer de huid van slechte kwaliteit of sterk verlittekend is zoals na eerdere operaties, zal deze huid vervangen worden door een huidgreffe (dermo-aponeurectomie). Er bestaat ook een behandeling met collagenase (Xiapex). Dit is een enzyme die de dupuytren streng verweekt. Dit product wordt in de Dupuytren streng ingespoten en laat men 24u inwerken. Dan wordt de vinger onder locoregionale verdoving gemanipuleerd zodat de streng breekt. Dit product is echter, omwille van commerciële redenen, niet meer verkrijgbaar in België vanaf 1/1/2020.
Na een heelkundige behandeling van een Dupuytren streng is er gemiddeld een 2 tot 3 weken wondzorg nodig. De vingers zelf mogen zo snel mogelijk gemobiliseerd worden . Soms wordt een nachtspalk voor een 3-tal maanden gegeven zodat de vingers tijdens de nacht gestrekt blijven. Regelmatig is er ook kinesitherapie nodig wanneer het herwinnen van de mobiliteit van de vinger moeizamer gaat of wanneer er harde littekens gevormd worden. De totale revalidatie bedraagt enkele maanden.