Het carpal tunnel syndroom ontstaat door een knelling van een zenuw (nervus medianus) ter hoogte van de pols. Deze zenuw loopt in een tunnel samen met de 9 buigpezen van de vingers. De beknelling van de zenuw ontstaat door zwelling van de pezen of het bindweefsel in de carpale tunnel en kan onder andere gezien worden bij overbelasting, reuma, diabetes, zwangerschap, menopauze en andere hormonale veranderingen.
Er is vaak een doof en tintelend gevoel aan de palmzijde van de hand, die uitstraalt naar de duim, wijsvinger, middenvinger en een deel van de ringvinger. De pijn kan ook uitstralen naar de onderarm. Deze symptomen komen vooral 's morgens en 's nachts voor waardoor de slaap verstoord is. Soms worden de klachten erger bij langdurig gebruik van de hand, zoals bij autorijden, fietsen, telefoneren, lezen of wringen. Er kan ook een opgezwollen en verstijfd gevoel zijn in de vingers. Ook krachtsverlies in de hand klan voorkomen, waardoor u zomaar dingen kunt laten vallen. Indien het carpal tunnel syndroom al langere tijd bestaat, kan zelfs de spiermassa van de duimmuis zichtbaar slinken (thenaratrofie).
De klinische diagnose wordt bevestigd met een EMG (= elektrisch onderzoek van de zenuw). Hierop wordt een vertraging van de zenuwgeleiding gezien en kan er ook uitgesloten worden of de zenuw op een andere plaats gekneld zit, bv in de nek, wat gelijkaardige klachten kan geven. Ook de ernst van de zenuwschade kan hierop bekeken worden.
Afhankelijk van de oorzaak, de klachtenduur en een aantal andere factoren zal een gepaste behandeling worden voorgesteld. Lichte vormen kunnen nog behandeld worden met een nachtspalk waardoor de pols gestrekt gehouden wordt. Op die manier zit de zenuw niet meer afgekneld en kunnen de klachten afnemen. Er kan ook worden gekozen voor een infiltratie in de pols met een lage dosis cortisone. Dit vermindert de zwelling van het slijmvlies rond de zenuw waardoor er terug meer ruimte komt in de tunnel. Dit is echter regelmatig maar een tijdelijke oplossing. Afhankelijk van de ernst van de klachten en de resultaten van het EMG, kan een operatie als behandeling worden voorgesteld. Deze ingreep gebeurt onder lokale of locoregionale verdoving via het chirurgisch dagziekenhuis. Het carpale ligament (het stevige peesblad, en ook het dak van de carpale tunnel) wordt doorgesneden. Hierdoor wordt de zenuw vrij gelegd. Dit gebeurt onder loupevergroting, een speciale bril die alles 2 à 3 maal vergroot om de kans op zenuwbeschadiging tot een minimum te herleiden.
De pijnlijke tintelingen in de vingers zijn bijna steeds onmiddellijk weg na de operatie. De doofheid in de vingertoppen zal soms maar langzaam verdwijnen. Er zijn een aantal factoren die minder gunstig zijn voor het eindresultaat: lang bestaande klachten, reeds voor de operatie continue gevoelsvermindering in de vingers, verlies van spiermassa van de duimmuis, hogere leeftijd en suikerziekte. Het is verstandig dat u de eerste 24 tot 48u de arm omhoog houdt (ev in een draagdoek), dit om zwelling tegen te gaan. Ook kunt u al snel beginnen met oefeningen van de vingers. In het begin gaat dit wat moeizaam maar na enkele dagen gaat dat al veel beter. Het litteken in de handpalm blijft de eerste 3-4 maanden gevoelig bij drukken op de handpalm, zoals bij het steunen op de pols. Ook is er in het begin wat krachtsverlies, vnl van de duim. Indien de beschadiging op het EMG onderzoek zeer uitgesproken was, bestaat er een kans dat het gevoel en de kracht niet volledig recupereren.
.svg){kind=icon}
.svg){kind=icon}
